بیانیه گام دوم انقلاب به عنوان یکی از برجسته ترین اسناد راهبردی انقلاب اسلامی به موضوعات مهمی همچون علم و فناوری، اخلاق و معنویت، اقتصاد و تولید، عدالت و مبارزه با فساد، استقلال و. . . پرداخته و علاوه بر ترسیم آرمان ها و تعیین اهداف، به الزامات و چالش ها نیز توجه داشته و به عنوان عصاره چهار دهه تجربه ارزشمند، نه فقط سرشت و سرگذشت انقلاب، بلکه سرنوشت و آرمان نهایی آن را تبیین نموده است. ازاین رو می تواند مبنای سیاست گذاری در عرصه های مختلف و به ویژه رسانه قرار گیرد. این پژوهش با هدف شناسایی خطوط راهنمای سیاست گذاری رسانه، با تمرکز بر بیانیۀ گام دوم انقلاب اسلامی و به روش تحلیل مضمون انجام شده است. مضامین فراگیر در چهار گروه تعهد نگرشی، تعهد هنجاری، تعهد رفتاری و تعهد هیجانی قرار گرفته است. بر پایه این پژوهش، رسانه با متعهد دانستن خود به مفاد بیانیه و تأکید بر مضامینی همچون آرمان خواهی، ارزش مداری، تعالی جویی، خودباوری، عقلانیت، خلاقیت، هشیاری، امیدآفرینی، مطالبه و. . . و ملاحظه آن در سیاست ها و به دنبال آن راهبردها و برنامه ها در مسیر تحقق بیانیه قرارگرفته و با توجه به کارکردهای متعدد و تأثیرات فراگیر خود، موجبات هم سویی تمامی نیروهای اجتماعی را فراهم خواهد آورد. به ویژه آن که در متن بیانیه به صراحت بر جایگاه کلیدی و نقش مؤثر رسانه تأکید شده است.

The abstract of this research focuses on the analysis of Iranian articles about religious media, taking into account the close relationship between religion and media in Iran and the extensive theoretical attention to the subject of religious media in recent years. The study examines the implicit and sometimes explicit meanings conveyed by the authors regarding religious media, as well as the conceptual and intellectual framework of these articles and their authors. Therefore, the main question of this research is to understand how the concept of religious media is perceived conceptually among Iranian researchers and among experts in the field of religion and media.

اوضاع فرهنگی اجتماعی دوران امامت امام رضا (ع) و همچنین موقعیت خاص آن حضرت در نسبت با امر حکومت، شرایطی ویژه را پدید آورده است که تامل عمیق اندیشمندان علوم اجتماعی برای تحلیل این دوران را می طلبد. تامل در سیره اجتماعی آن حضرت، درس هایی راه گشا برای برون رفت دانش علوم اجتماعی کنونی از گره های کور پیش رو را به همراه دارد که یکی از آن ها درس هایی برای سیاست گذاران و اندیشمندان حوزه فرهنگ است. این پژوهش با رویکرد توصیفی تحلیلی، درصدد استخراج دلالت های سیره رضوی در سیاست فرهنگی برآمد. برخی دلالت های سیاست فرهنگی استخراج شده از سیره رضوی در این پژوهش عبارت است از: مردمی بودن؛ اساس سیاست فرهنگی اسلامی، سبک زندگی اسلامی؛ شاه بیت سیاست فرهنگی اسلامی، فطریات، نقطه شروع سیاست گذاری فرهنگی، توجه به ضرورت سیاست گذاری برای الگوهای فرهنگی در منظومه تدوینی سیاست فرهنگی اسلامی، فرصت شناسی در سیاست فرهنگی، توجه توامان به ابعاد فطری و طبیعی انسان در سیاست فرهنگی اسلامی، عدالت فرهنگی در سیاست گذاری فرهنگی، «هویت سازی» و «نمادسازی» در سیاست فرهنگی و. . .

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

1در این مقاله دلالت های قواعد فقهی برای سیاست گذاری فضای مجازی مورد واکاوی قرار گرفته است و انتخاب قواعد فقهی از آن رو صورت گرفته است که  این قواعد به طور ماهوی یک حکمِ کلیِ مرحله عمل و کار است و یک مرحله از اجرا فاصله دارد و از این رو متناسب با کاربرد آن در سیاست گذاری حوزه های مختلف است. پرسش اصلی پژوهش چیستی این دلالت ها است و بر این اساس هشت قاعده فقهی شامل لاضرر، نفی سبیل، حرمت اختلال در نظام، اعانه بر اثم، اتلاف، مصلحت، تعظیم شعائر و تحذیر مورد واکاوی و دلالت‎پژوهی قرار گرفتند. پژوهش از حیث پارادایم روش شناسی یک پژوهش کیفی است و گردآوری داده ها به صورت اسنادی و کتابخانه ای و تجزیه و تحلیل به روش دلالت پژوهی انجام شده است. مقاله حاضر نشان گر آن است که قواعد فقهی برای لایه های سه گانه زیرساخت، سرویس و خدمات و محتوا دارای دلالت های اختصاصی است.

امروزه این حقیقت به خوبی اثبات شده است که رسانه ها سهم و نقش قابل توجهی در ایجاد تغییرات و دگرگونی های سیاسی دارند. افکار و رفتار بسیاری از مردم، متاثر از القائات هدایت شده رسانه های جمعی می باشد. بنابراین با هدف کشف میزان تاثیر رسانه های جمعی بر افکار و نگرشهای سیاسی مردم، سعی در پاسخ به این سوال اساسی داریم که تأثیر رسانه های جمعی بر نگرش سیاسی مردم منطقه شرق استان گلستان چه میزان می باشد؟ روش انجام پژوهش حاضر پیمایشی و ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه و سطح تحلیل نیز فرد می باشد. کلیه ساکنان شهرهای گنبد کاووس، مینودشت و گالیکش به عنوان جامعه آماری بوده که سعی شده است با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون خی و مدل تحلیلی کارکردگرایی به واکاوی داده های تحقیق پرداختیم. یافته های پژوهش حاکی از آن است که تلویزیون، اینترنت و شبکه های اجتماعی مهمترین ابزارهای مورد استفاده مردم استان گلستان برای کسب داده های سیاسی می باشد. اما شهروندان این منطقه ضمن اعتماد به پیام های ارسالی رسانه های جمعی، رفتار سیاسی خود را متاثر از رسانه ها نداسته و همچنین نقش قابل توجهی در نگرش سیاسی مردم نداشته است.

هدف این مقاله کشف دلالت های سیاستی مربوط به رسانه های پخش گسترده در ایران از زمان انقلاب تاکنون است. سیاست رسانه های پخش گسترده زیرمجموعه ای از سیاست رسانه ها در معنای موسع آن است و سیاست عمومی چتر مفهومی این حوزه محسوب می شود. از آنجا که قوانین، مقررات و اسناد قانونی ابزارهای اصلی اعمال سیاست های عمومی از سوی حکومت در مواجهه با انواعی از موضوعات و مسائل عمومی از جمله نظام های خدمات پخش گستردة عمومی است، در این پژوهش همة قانون های مصوب و بخش مهمی از اسناد سیاستی و مقررات مربوط به رسانه های پخش گسترده در ایران به عنوان مواد پژوهشی گردآوری شده است. به منظور تحلیل این داده های تجربی از تحلیل محتوای کیفی و کدگذاری مضمونی استفاده شده تا مضمون های اصلی سیاستی در رسانه های پخش گسترده شناسایی شود. یافته ها نشان می دهد که در چهل سال گذشته، مالکیت متصلب دولت، ترویج گفتمان های سیاسی مسلط، یگانگی سامانة پخش، استفاده از بودجه های دولتی تضمین شده، تمرکز بر مخاطب عمومی و توسعة فناوری پخش گسترده هوایی مضمون های کلیدی سیاست های رسانه های پخش گسترده را تشکیل داده اند. با بحث دربارة این مضمون ها، نتایج این پژوهش نشان می دهد که در دورة زمانی مطالعه شده، حکومت همواره سیاست هایی تنظیمی را تقویت کرده که دسترسی کنشگران مختلف به رسانه های پخش گسترده را محدود کرده است. با وجود آن که سابقة نخستین پارادایم سیاستی رایج در بسیاری از کشورها به پیش از دهة 1980 بازمی گردد که هدفش انحصار رسانه های پخش گسترده بین پخش کنندگان محدودی است که دولت در آنها سرمایه گذاری کرده، این مدل سیاستی با کمترین تغییرات همواره در ایران تقویت شده است.

در این تحقیق سعی بر آن است این سوال اساسی بررسی شود که از منظر اقتصاد سیاسی، شهری که دارای ظرفیت های چندگانه گردشگری است، براساس چه ملاحظاتی مدل راهبردی توسعه شهری خود در حوزه گردشگری فرهنگی را تدوین کند. اقتصاد سیاسی گردشگری نقطه ای نوعی مفهوم سازی نویسنده است که سطح تحلیل آن از مقصد گردشگری به نقطه یا سایت گردشگری تغییر می کند. این پژوهش به لحاظ روش شناختی جزو روش های ترکیبی و به لحاظ نوع پژوهش جز مطالعات موردی است؛ به طوری که در گام اول مبتنی بر مطالعه مروری سیستماتیک و درگام دوم نظریات مستخرج بریک مورد مطالعه میدانی تطبیق داده شده است؛ بر همین اساس با استفاده از تکنیک ویکور، برنامه های توسعه چندجانبه گردشگری در شهر مشهد با استفاده از ملاحظات اجرای برنامه ها و گروه های درگیر رتبه بندی شد. نتایج نشان داد که براساس هر دو شاخص، توسعه گردشگری توس در شهر مشهد براساس گروه های درگیر یا مرتبط با برنامه و براساس شاخص ویکور 64/0 دارای رتبه 3 و براساس ملاحظات اجرای برنامه ها براساس شاخص ویکور 1 دارای رتبه 5 است؛ بنابراین خارج از اولویت های اصلی خبرگان است وشرط تحقق آن ارتقای جایگاه بخش مردمی و خصوصی در تصمیم سازی و حتی تصمیم گیری در فرایند مدیریت و برنامه ریزی نقطه ای گردشگری توس است که به فعالیت هم پیوند و همسوی مردم و دولت در منطقه منجر شود.